Manastir Bogovađa - ECO KARAVAN

Manastir Bogovađa

Bogovađa se pominje kao aktivan manastir još u prvoj polovini XV veka, pre propasti despotovine, mada se nezna ni ktitor ni vreme podizanja.
Predanje kaže da je jedan slepac, Bogom vođen (otuda Bogovođa), došao na izvor, umio se i progledao. U znak zahvalnosti Bogu, na ovom mestu najpre je sagrađena manja crkva, a potom je nastao manastir. Vodu sa ovog izvora narod smatra lekovitim, leči mnoge bolesti, a naročito bolesti očiju. Hadji-Rubin je ozidao izvor kamenom i sproveo vodu kroz cevi te je po njemu ta česma i nazvana. Nalazi se ispod manastira, danas u krugu vojne kasarne.

Manastir Bogovađa nalazi se blizu Mionice, nedaleko od Valjeva. Predanje kaže da je slepi Grgur Branković ( sin despota Đurđa Brankovića ) koga su turci oslepili, nakon što se zamonašio došao je u manastir Bogovađu i živeo u njemu do svoje smrti 16. oktobra 1458. godine, kao monah Gerasim.
u Dabinom Jevanđelju koje je sačuvano u Bogovađi, nalazi se zapis Hadži Ruvima u kome se kaže da je on došao u porušeni manastir Bogovađa, sa svojim bratom jeromonahom Mandarijem i sa ktitorima Velimirovićima, knezom Pavlom i Jovanom, i sa vernim narodom, 1545. godine podigao crkvu u čast svetog Georgija, na temeljima stare.

Prema zapisima u crkvenim knjigama, život u manastiru Bogorađa tekao je  mirno sve do tursko-austrjskog rata, 1787.god. Tokom prve polovina osamnaestog veka, u manastiru je postojala škola. 1761. godine manastir je bio opljačkan, a 1787. godine, Bogovađu su spalili Turci. Monasi manastira Bogovađa su se preselili u manastir Velika Remeta u Sremu.
Hadži Ruvim je započeo gradnju nove crkve 1791. godine, a radovi su završeni 1794. godine. Podigao je i česmu blizu manastira, za koju se veruje da ima svetu vodu „Božju vodu“ i upravo odatle potiče i verovanje da je Bogovađa tako dobila ime.
Budući da su bogoslužene knjige izgorele prilikom požara, a neke su turski vojnici odneli, to su u Bogovađibogoslužilo pozajmljenim knjigama sve do 1789.godine, kada iz Hilandara dolazi jeromonah Serapion, koji je doneo najpotrebnije bogoslužbene knjige. 1813. godine Turci su ponovo uništili manastir.
Manastir je znatno oštećen tokom Prvog svetskog rata 1914. godine, kada je Hadži Ruvimova biblioteka uništena a manastirska zvona su odnešena.
Crkva je obnovljena 1930. godine. Gradnja crkve i obnova konaka trajala je od 10. juna do 10. decembra 1816. godine. Glavni majstor je bio Milutin Gođevac iz Bosne a radove je lično nadgledao Knez Miloš. 1852. godine završena je nova i veća crkva koja i danas postoji.
Crkva manastira u Bogovađi je jednobrodna građevina sa kratkim transeptom ispred oltara i visokim baroknim zvonikom na zadnjoj strani. Ikonostas je oslikao 1858. godine Milija Marković, slikar iz Požarevca sa svojim sinovima Radovanom i Nikolom.
Od svog postanka pa sve do 1957.godine manastir Bogovađa bio je muški manastir, kada je pretvoren u obitelj za monahinje. Epioskop šabačko-valjevski Simeon premestio iz manastira Ćelija monjahinju Efrosiniju (Stiojković) sa osam sestara, Bogovođa je ženski manastir.

U podrumu konaka postojao je tunel koji je izlazio sa druge strane brda, prema selu Pepeljevci, koji postoji i danas ali je zazidan. Manastirski konak podignut je u vreme igumana Vasilija i arhimandrita Rubina. Sada je u njemu muzej Prvog i Drugog srpskog ustanka.

Dve ikone velikog formata, Gospoda Isusa Hrista kao Velikog arhijerea i Presvetle Bogorodice kao Svecarice, puno puta pred ovim dvema ikonama kada se pročitamolitva, dogodilo se iscelenje. Bolesni su ozdravljivali još tokom čitanja molitve, čak je jedna žena progledala.

U manastiru Bogovađa čuva se “ Davino Jevan]elje” štampano u Moskvi 1730. godine, u njemu je, na kraju Jevanđelja, Hadji-Ruvima zapis o istoriji Mardarijeve crkve, a ispod njega su crteži Petra i Pavla Velimirovića. 

ecogavra                                              manastiri Sebije - eco karavan